Nawet jeśli krew w moczu występuje tylko przejściowo, warto skonsultować się z lekarzem, wykonać badania moczu i USG brzucha. Dzięki temu można wcześnie wykryć raka pęcherza, który jest często ignorowany, ale zbiera wiele ofiar.
Zachowaj czujność – patrz do toalety
– Obecność krwi w moczu jest widoczna gołym okiem, nie da się tego pomylić z niczym innym – tłumaczy prof. dr hab. n. med. Piotr Chłosta, chirurg, urolog z Katedry i Kliniki Urologii Collegium Medicum Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie. – Krwiomocz, nawet jeśli nie ma innych dolegliwości bólowych zawsze powinien nas skłonić do odwiedzenia lekarza. Kontrola tego, co się wydala jest obowiązkiem każdego. To świadczy o poziomie kultury sanitarnej. Ten objaw, czyli krew w moczu, jest bardzo, ale to bardzo widoczny i bardzo spektakularny – mówi prof. Piotr Chłosta.
Dobrze jest przyzwyczaić się do sprawdzania koloru moczu po skorzystaniu z toalety. Jego barwa może dostarczyć ważnych informacji. Jeśli mocz jest różowy lub czerwony, to sygnał alarmowy. Obecność krwi w moczu wskazuje na potencjalne problemy zdrowotne. W takiej sytuacji nie powinno się zwlekać, tylko udać się do lekarza w celu przeprowadzenia diagnostyki, nawet jeśli objaw ten minie.
Pamiętaj o regularnych badaniach moczu
Krwiomocz jest widoczny gołym okiem, ale tzw. krwinkomocz, czyli obecność czerwonych krwinek w moczu wykrywana w badaniach laboratoryjnych, raczej nie jest zauważalny. Szczególnie niebezpieczny jest ten, który nawraca. Jeśli w moczu pojawią się krwinki, choć nie są widoczne gołym okiem, to sygnał, że konieczne są dodatkowe badania laboratoryjne. W takich przypadkach zaleca się również wykonanie USG przez powłoki brzuszne.
– Należy pójść do lekarza rodzinnego lub urologa po dalszą diagnostykę. Urolog dysponuje, narzędziami, które są w stanie potwierdzić, poszukać albo wykluczyć nieprawidłowości w obrębie dróg moczowych, w tym pęcherza moczowego podstawowymi badaniami. To ultrasonografia, czyli USG układu moczowego, wykonane przez powłoki brzuszne, w drugiej kolejności tomografia komputerowa z kontrastem, w trzeciej wziernikowanie pęcherza, czyli cystoskopia. To ostatnie badanie musi być wykonane w pełnej jałowości chirurgicznej, czyli na oddziale szpitalnym – wyjaśnia prof. Chłosta.
Krwiomocz i krwinkomocz występują u 80 proc. chorych na raka pęcherza moczowego, którzy zgłaszają się do urologów.
Rak pęcherza – kogo może dotknąć?
– Rak może dotyczyć zarówno młodych ludzi, jak i ludzi w wieku podeszłym. Chociaż szczyt zachorowalności na raka pęcherza moczowego odnotowuje się pomiędzy 60. a 80. rokiem życia. U mężczyzn występuje on zdecydowanie częściej niż kobiet. W stosunku 4 do 1 – wyjaśnia prof. Piotr Chłosta.
Specjalista podkreśla, że ten typ nowotworu rozwija się bardzo szybko. Często od pierwszego objawu do przejścia w postać zaawansowaną, mija około kilka miesięcy.
Palenie jako czynnik ryzyka
– Palenie tytoniu to główny czynnik stymulujący rozwój raka pęcherza. Dotyczy to zarówno palenia tradycyjnych papierosów, jak i e-papierosów, podgrzewaczy tytoniu, czyli każdego rodzaju wdychania dymu nikotynowego – mówi prof. Chłosta.
Dlaczego akurat palenie? Okazuje się, że substancje zawarte w dymie papierosowym wchodzą z reakcje ze składnikami moczu i nabłonka wyścielającego drogi moczowe, powodując wystąpienie tego raka.
– Jest to udowodnione, że nowotwór pęcherza jest tytoniozależny. Kolejnymi czynnikami, które sprzyjają temu rakowi jest narażenie na aminy aromatyczne, pochodzące z przemysłu rafineryjnego, wulkanizacyjnego albo garbarskiego, a także narażenie na czynniki środowiskowe, np. zanieczyszczenie powietrza – mówi prof. Chłosta.
Rak pęcherza może dotknąć również osoby, które nigdy nie paliły. W takich przypadkach dużą rolę mogą odgrywać czynniki genetyczne, które odpowiadają za około 10% ryzyka rozwoju tego nowotworu.
Rak pęcherza jest jednym z najczęściej występujących nowotworów
W skali globalnej, w Polsce, Europie i na świecie, urologiczne nowotwory stanowią 1/4 wszystkich diagnozowanych nowotworów. Jest to zatem poważny problem. Najczęściej występują nowotwory gruczołu krokowego, następnie pęcherza moczowego, a potem nerki, jąder i inne.
Źródło: www.politykazdrowotna.com
