W raporcie pt. „Leczenie OAB – gdzie jesteśmy w Europie” przedstawiono został modelowy schemat leczenia pęcherza nadreaktywnego, w kontekście finansowania terapii ze środków publicznych w Polsce na tle Czech, Słowacji oraz Węgier.
Analiza systemu refundacyjnego Polski na tle pozostałych krajów lokuje nas na ostatnim miejscu. Najkorzystniej wypadamy jedynie w leczeniu III rzutu za pomocą toksyny botulinowej, gdzie wyróżniamy się nowym programem lekowym, uruchomionym 1 września 2015 r. Leczenie z użyciem tej substancji jest również oferowane pacjentom w ramach procedury szpitalnej. W pozostałych badanych obszarach sytuacja polskiego pacjenta jest zła lub wręcz dramatyczna. Szczególnie odnosi się to do leczenia farmakologicznego i zaopatrzenia w środki absorpcyjne.
Polski system refundacyjny, w leczeniu farmakologicznym OAB, ogranicza do dwóch substancji leczniczych (solifenacyny i tolterodyny), co w porównaniu do pozostałych krajów Grupy Wyszehradzkiej daje zdecydowanie mniejsze możliwości na indywidualny dobór terapii lekowej. W polskim systemie refundacyjnym brakuje również preparatów farmakologicznych nowszej generacji. Dodatkowo refundacja farmakologicznego leczenia zachowawczego OAB jest w Polsce wymaga badania urodynamicznego.
Polski system zaopatrzenia w środki absorpcyjne nie uprawnia także pacjenta ze zdiagnozowanym nietrzymaniem moczu do otrzymania refundowanych środków absorpcyjnych. Warunkiem uzyskania refundacji na środki absorpcyjne jest udokumentowanie choroby współistniejącej, np. nowotworu bądź choroby układu nerwowego. Zarówno w Czechach, na Słowacji, jak i na Węgrzech oczywistym kryterium uprawniającym do otrzymywania refundowanych środków absorpcyjnych jest zdiagnozowane nietrzymanie moczu. Również ilość przysługujących polskim pacjentom środków absorpcyjnych, w liczbie dwóch sztuk na dobę, nie jest adekwatna do realnych potrzeb i odbiega od standardów europejskich.
Raport wspomina również o przedłużający się procesie oceny wniosku o wprowadzenie neuromodulacji krzyżowej do katalogu świadczeń gwarantowanych. Ta metoda, stosowana z sukcesem przy ciężkich postaciach NTM od ponad 20 lat na świecie, jest alternatywą dla wysokoinwazyjnych zabiegów chirurgicznych, takich jak np. wszczepienie zwieracza hydraulicznego czy usunięcie pęcherza.
