Rozmowa z T. Michałkiem, pełnomocnikiem Stowarzyszenia „UroConti” do spraw międzynarodowych, Anną Sarbak, Prezes Stowarzyszenia „UroConti” oraz prof. Ewą Barcz z I Katedry i Kliniki Ginekologii i Położnictwa (19-25.06.2017).
Nietrzymanie moczu (NTM) to bardzo interdyscyplinarny problem, z którym mierzą się lekarze różnych specjalizacji. Z nietrzymaniem moczu boryka się w Polsce ok. 4-8% ludzi, czyli mówimy tu o grupie ok. 2,5 miliona ludzi. Wg Międzynarodowego Towarzystwa Kontynencji (ICS) nietrzymaniem moczu jest mimowolny wyciek moczu z pęcherza.
System ochrony Zdrowia obecnie w Polsce funkcjonujący, nie proponuje rozwiązań systemowych, lecz reaguje doraźnie. Brak refundacji w leczeniu farmakologicznym, brak częściowej refundacji w leczeniu zabiegowym powoduje, że część osób zostaje pozostawiona sama sobie, co przekłada się znacznie na czynniki ekonomiczne, bo koszt absencji wynikający ze zwolnień chorobowych związanych z nietrzymaniem moczu wynosi 1 300 000,00 zł.
W Polsce stosowane są tylko dwa leki refundowane: tolteradyna i solifenacyna. Refundacja tych leków wynosi 30%. Pacjenci czekają na mirabegron, który niestety jest obecnie dostępny jedynie pełnopłatnie, a nasi pacjenci i członkowie nie mogą sobie pozwolić na pełnopłatny zakup tego leku i korzystanie z terapii.
Lekarze ginekolodzy mają pewną możliwość wypisywania środków chłonnych pacjentom z NTM, ale te możliwości nadal nie są takie jak być powinny, ze względu na specyfikę refundacji tych środków. Nie każdy tez pacjent z NTM ma możliwość otrzymywania refundowanych środków chłonnych, w związku z czym mogą jedynie korzystać w pełnej odpłatności, a co za tym idzie część pacjentek rezygnuje z tych specjalistycznych środków na rzecz środków niespecjalistycznych, co upośledza ich komfort życia.
Źródło: https://newseria.pl/
